Od Forrás cd Kaien'a

Po skończeniu zabawy, polegającej głównie na turlaniu się, byłam cała z błota. Oblepiało moją sierść, krępując ruchy.  Błyskawicznie z drzew zaczęła wypływać woda, która skumulowała się w kulę. Ta spadła prosto na mnie, zmywając ciemną maź. Potem wszystko wyparowało i moja sierść była sucha.
一 No, to po co za mną leziesz? 一  zapytałam, przybierając poważny wyraz pyska.
Spojrzał na moje futro, a potem na swoje. Zadał mi nieme pytanie.
Wywróciłam oczami i po chwili kolejne wiadro wody wleciało na jego łeb. Ale już go nie wysuszyłam.
一  No dzięki... 一  mruknął, strzelając facepalma.
Znów zaczęłam się śmiać.
一 Ależ nie ma za co.
W moich oczach zabłysły figlarne ogniki. A potem zaczął się w nich odbijać prawdziwy ogień, bo basior się... podpalił? No dobra, podpalił suchą gałąź. Woda zaczęła wyparowywać.
Gdy tylko był już suchy, znów spadła na niego woda.
Rzuciłam się do ucieczki, wrzeszcząc Przepraszam, musiałam!
Wskoczyłam na gałąź, potem skoczyłam na następną i tym sposobem znalazłam się kilka metrów nad ziemią.
Tylko... Tym razem Beta podpalił drzewo, na którym siedziałam. Płomienie szybko ogarnęły, jak się okazało, spróchniałe drzewo. Przerażona wpatrywałam się w nie. Paraliż ogarnął moje ciało. Wczepiłam się jedynie pazurami w korę.
Zapomniałam o wszystkim, wpatrywałam się tylko w pomarańczowe języki.


< Kaien? >

Słowa: 205

Od Virginii do Kaien'a

Leżałam w jaskini do góry brzuchem, tępo wpatrując się w sufit. Nie miałam nic do roboty, toteż czas wolny postanowiłam przeznaczyć na bezczynne leniuchowanie. Niby takie bezużyteczne, ale jakże satysfakcjonujące, zwłaszcza, kiedy ukradkiem można było podglądając zajęte czymś wilki. Nigdy nie udało mi się zrozumieć tych, którzy nie lubią bezczynności i wolą wykonać jakąś pożyteczną pracę nie z konieczności, ale z powodu zwykłej nudy. To przecież cholernie męczące, tak cały czas być czymś zajętym bez chwili wytchnienia. Ewentualnie kilku chwil wytchnienia. Albo całego dnia.

Usłyszawszy obijające się echem kroki i ciężki oddech innego wilka, podniosłam się w oka mgnieniu i zlustrowałam wzrokiem większego ode mnie, szarego basiora. Obdarowany chłodnym spojrzeniem, jedynie uśmiechnął się ironicznie. Nie musiałam długo przyglądać się przybyszowi, aby rozpoznać w nim Kaien'a – Betę watahy. Inaczej mówiąc – niezwykle irytującego osobnika, z którym na szczęście nie miałam dotychczas zbyt wiele do czynienia. Zwykle mnie nie odwiedzał, bo po co? Tym razem jednak postanowił zajrzeć, a skoro już to zrobił – musiał mieć jakiś powód.

– Czego chcesz? – zapytałam lodowatym tonem głosu. – Nie przypomina mi się, abym prosiła cię o złożenie mi wizyty.

– Nie takim tonem – prychnął. – Zasługuję na przynajmniej odrobinę szacunku. W końcu jestem Betą.

– A ja jestem jelonkiem! – wykrzyknęłam, podskakując wokół niego. Popatrzył na mnie, wyraźnie zdezorientowany. – Widzisz? Jestem jelonkiem!

>Kaien? XD<

222 słów - 10 punktów

Od Kaien'a CD Forrás

Ach… Beta. To stanowisko… zachwyca mnie. Spodobało mi się rozstawianie innych po kątach, obrzydzanie im życia, ale też „sprawiedliwa” według mojego regulaminu władza. Ha! Nikt mi nie podskoczy, prócz Alfy, lecz z nią mam sojusz… większy problem mam w tej nowej, która dołączyła… Forrás. Hmm… Albo poderwać, albo wyeliminować. Muszę sprawdzić, na co ją stać, jaka jest, a potem samo się potoczy… jakoś. Postanowiłem małej Forrás złożyć wizytę. Wszedłem do jej jaskini.
- Witam, witam! – warknąłem z chamskim uśmiechem. Chciałem ją nastraszyć, i pokazać kto tu rządzi. – Widzę, że już się rozgościłaś! – syknąłem. Wilczyca chciała coś powiedzieć, ale przykułem ją do ziemi, a potem zacząłem kontynuować mą przemowę; - Mi się nie przerywa, Panno Forrás. A więc jestem Betą watahy, Kaien. Miło mi poznać – zeskoczyłem z niej, i podałem waderze łapę, by mogła wstać. Złapała ją bez wahania.
- Nie boisz się mnie po moim wkroczeniu do akcji? – zdziwiłem się.
- Nie.
- Nie zrobiłem na ciebie najmniejszego wrażenia?!
- Nope.
- Nie wzbudziłem w tobie niepewności i strachu… - patrzyłem na waderę załamany.
- Nigdy – oznajmiła, patrząc na mnie tajemniczymi oczami. Czułem, że skrywa w sobie wiele tajemnic… - Dobra, spadam. – syknąłem i wyskoczyłem z jaskini, a potem schowałem się w krzakach. Wadera wyszła na spacer, więc ja szedłem za nią. W końcu wyłoniłem się zza drzewa, a potem skoczyłem na Forrás. Ta zrobiła unik i… ja wpadłem w błoto. Maź oblepiała mnie całego. Otrzepałem się, lecz moja sierść pozostała sklejona.
- Proszę, proszę, nasz pan Beta – uśmiechnęła się… dziwnie.
- No dalej, śmiej się, śmiej. Ale ja zawsze będę silniejszy! – wskoczyłem na nią z … uśmiechem. Nie wiedziałem, czemu czułem się szczęśliwy. Znalazłem swoje towarzystwo? Zaczęliśmy się ze śmiechem turlać. Nigdy nie czułem się lepiej!

<Forrás? >
311 słów
+ 15 punktów

Mała aktualizacja

Jak już można zauważyć, na stronie pojawił się 

nowy dodatek - Ogłoszenia

1. O co chodzi?

Ogłoszenia to przewijany tekst z informacjami od członków watahy i admjnistracji. Leży on w dość widocznym miejscu, dlatego nikt nie przegapi np. Prośby od adminki. Ogłoszenia nie znikają wraz z przewinięciem całego tekstu, dlatego jeśli czegoś nie doczytasz możesz spokojnie poczekać na dany fragment.

2. Jak dodać ogłoszenie?

Jeśli zdecydujesz się na dodanie swojej informacji musisz jedynie wysłać swój tekst do administracji a następnie z Twojego konta zostanie pobrany 1 punkt- opłata ogłoszenia. Od tego momentu Twoje info będzie na stronie przez cały miesiąc.

3. Nowy punkt w regulaminie

Dodano także punkt w regulaminie, właśnie odnośnie ogłoszeń. Zapraszam do przeczytania nowego tekstu, gdybyś chciał/chciała dodać swoje informacje do ogłoszeń.

To by było na tyle, jeśli chodzi o ogłoszenia. Chcę dodatkowo upomnieć Kaien'a i Virginię o pierwsze opowiadania. Mam nadzieję, że dotrą jeszcze w tym tygodniu. Dziękuje Forŕas (przepraszam jeśli po prostu źle odmieniam ) za opowiadanie, do Twojego konta dodano 10 punktów- oby tak dalej ( ;  . Na dzień dzisiejszy to koniec ogłoszeń "parafialnych" - Pozdrawiam wszystkich członków

~ Venadia 

Od Forrás

Włożyłam małą wiewiórkę do dziupli. Nie opłacało się jej zabijać; ani się najeść, ani poobgryzać. Sama skóra naciągnięta na kości.
Ty też tak wyglądasz! — warknęła moja podświadomość.
To był fakt. Nawet przez moją ciemną sierść było widać jak wychudzona i pocharatana jestem. Szczególnie teraz, gdy futro zostało zlepione przez deszcz.
      Na równy stukot kopyt o ziemię mój żołądek gwałtownie się zbuntował, jakby chciał wyskoczyć przez gardło. Gdy uczucie minęło, pognałam za — wniąskując po głosności dźwięku— kulejącą łanią.
   Wiedziałam, iż jestem na terenie watahy, jednakże uczucie głodu zwyciężało.
   Odgłos nasilał się. Była już blisko! Wyraźnie czułam jej niepewność, krew, strach... Nad seledynowymi, młodymi liśćmi mignęły rudawe uszy. Uśmiechnęłam się. W końcu coś do jedzenia! Może pozbędę się tych wystających żeber?
Przyśpieszyłam kroku. Tak blisko... Tuż tuż... I gdy miałam skoczyć, parasolka z gałęzi załamała się. Całe naczynia wody uderzyły o moją głowę.
No to wpadłam z deszczu pod rynnę. Dosłownie i w przenośni.
Warknęłam zirytowana, siadając na ziemi. W odpowiedzi rozległo się ciche trzeszczenie runa. Zbyt ciche jak na kopytnego, zbyt głośne na królika. Wilk.
W idealnym momencie zrobiłam unik, a osobnik wleciał w błoto. Uśmiechnęłam się, widząc, jak podnosi się, cały oblepiony gęstą mazią.

< Ktoś? >

Powitajmy Forrás

Powitajmy niwą członkinię

 watahy - Forrás!

Więcej informacji w zakładce Wataha

Powitajmy Virginię

Przywitajmy w naszej watasze Virginię-

nową samicę Gamma!

Więcej informacji w zakładce Wataha